پازلی به نام زندگی
سعی کن فقط زندگی کنی به خاطرآوردن سهم پیرهاست.پازلی به نام زندگی
سعی کن فقط زندگی کنی به خاطرآوردن سهم پیرهاست.کلاس اولی!
امروزواسه کلاس اولی هاروزمهمی توی زندگیشونه!اولین روزمدرسه ازاون روزایی هست که نمی گم همیشه ولی تامدتهای طولانی توی ذهن آدم می مونه.زمان ماازاین روپوش های رنگارنگ وجینگیله مستون خبری نبود.اصلا کسی اهمیت نمی دادرنگ لباس بچه دبستانی هاروشن باشه یاتیره.اصلاتغذیه ی زنگهای تفریح مهم نبودفقط پفک نمکی روزنگ تفریح ها عشق بود.وقت امتحان هیچ مامانی نمی آمدپشت پنجره ی کلاس بچه وایسه یاروزاول مدرسه بادوربین بیفته پشت سرکلاس اولیش.مامانا روزاول مدرسه جوری نبودن که وقتی میبینیشون فکرکنی دارن میرن عروسی!
هی هی هی چه روزایی بود فقط یه عکس ازاون روزهابرام مونده یه دخترریزه میزه بایه مانتوی نوک مدادی ویه مقنعه سورمه ای چونه داربایه فکل پشت یه نیمکت چوبی 3نفره ردیف اول که صمیمی ترین واولین دوست دوران جدی زندگیش کنارش نشسته همون دوستی که الان عروس خانمی شده و چندروزپیش اولین سالگردازدواجشوجشن گرفت.
